üşüyorum

-Üşümeyi severdin sen, ne oldu?
-Sevmiyorum bugün.
-Sıcak bir şeyler içsen?
-Ne mesela?
-Çay? Kahve? Bu? Şu?
-Canım istemiyor.
-Niye?
-Bilmem. Gönlüm üşüyor sanırım.:(
-Hazır bebek uyuyor, iş de yok. Sevdiğin bir işi yap.
-Ne mesela? Kalmamış hevesim.
-Aaaaaahhhh, hadi kendine acımayı bırak artık.
-Gücüm yok ki savaşmaya.
-Savaşma, kitap oku.
-Hayır.
-Ud çal.
-Akordu yok ki. Hem içimden gelmiyor.
-Hadi bebek uyanıkken şu zamanlar için pişman olacaksın, kalk silkelen biraz.
-:'(
-Hadi hadi ama, neden düştün böyle, bak millet nelerle uğraşıyor? Kalk hadi.
-Ağlayasım var, bakıcı olmasa koyvereceğim.
-Neden, nedeni yok ki, neden ağlayacaksın?
-Yorgunum, bıkkınım, kaçmak istiyorum her şeyi bırakıp.
-Olmaz, kalk ayağa. Sen düşersen hepsi düşer.
-Çok yorgunum.
-Yorgun değilsin, uyudun. İş yapma, kaytar biraz.
-Neyle kaytarayım?
-.....Kocan haklı, herşeye bir cevabın var!! Mücadele vermekten yorulmuş olabilirsin ama dünya burası cennet değil. Her işin doğru olmasın, yapamadıkların kenarda dursun. Az konuş, az görüş madem duyduğun cevaplar yaralıyor seni. Yarın bebeği bırak, kuaföre git. Saçın başın düzelirse kendini iyi hissedersin belki. Erken biterse işin, alışveriş yap. Boşver borcu harcı bir kerecik. Yıllardır çalışıyorsun, bir kere de düşünmeden al. Evin karışıklığı mı rahatsız ediyor seni. At kullanmadıklarını, koy sokağa, belki düşündüğün ihtiyaçlılardan daha ihtiyaçlısının eline geçer. Ortalık "ya kullanırsam" dediğin ıvır zıvırla dolu. At gitsin, bir daha da koyma evine. Sadeliği sevmez miydin sen? İşte yıllardır arayıp bulamadığın zamanlar, "ne olacak" diye kendini hasta edeceğine ayıkla işte evi çöpten.
Herkesin bir sınavı var, idare edeceksin. Takma bu kadar, madem düzeltme şansı yok, duyma kimseyi. At üzerindeki ölü toprağını da üzerinden. Derlen, toplan biraz.