İzleyiciler

16 Ağustos 2016 Salı

Durum muhasebesi

Asık suratımı çocuklarıma yansıtmadan yaşamaya çalışıyorum son günlerde. Herkes gibi. Gelecekten korkuyorum, "yarın ne olacak" endişesiyle doluyum, haberlerin her biri binbir acı içeriyor falan falan...
Gündemin yanısıra evimin gündemi de ülkeyle benzer. İş yapacağım diye gözlerim pörtlüyor, evle ilgilenemiyorum, ev ahalisi ilgisizlikten yakınıyor. Evin durumu da içler acısı.

Derken, silkelenme vaktimin geldiğini anlıyorum, zira fiziken de ruhen de çöküntüdeyim. Bilgisayarı kapatıp evi topluyorum, temizliyorum, misler gibi kokuyor. Ertesi gün çamaşırları yıkıyorum, ütü yapıyorum, İki kalem iş tam bir günümü alıyor ama değiyor. İşyerinden gelen telefonları açmıyorum, onbeş sene açtım, iki gün açmıyorum, sonuçlarına hazırım.

Fiziki şartlarım biraz olsun insani boyutlara ulaşınca ruhumu tamir etmeye çalışıyorum, yüreğimi sıkan en büyük korku çocuklarımın geleceği...
Okuyorum, düşünüyorum, tartışıyorum. Ve sonuçta bir noktaya geliyorum, mutlu etmiyor ama ayaklarımı biraz olsun yere bastırıyor.

Farkediyorum ki, dünya karşıdakinin elindekini alma üzerine kurulmuş gibi. İnsanoğlu varolduğundan beri kirli siyaset yaşanmış, güçlü güçsüzü sindirmiş, bebeler ölmüş, analar ağlamış. Tıpkı bugün gibi, tıpkı dün gibi... Bosna Savaşı'ndaki gibi, Kurtuluş Savaşı'ndaki, Ankara, Uhud, Kadeş.... ve benim bilmediğim tarihin daha eski dönemlerindeki yaşanan acılar gibi.
Her dönem insanlar, o dönemin teknolojisi ile korkmuş. Zehirden korkmuş, toptan korkmuş, tüfekten korkmuş, atom bombasından, savaş uçağından, misket bombasından bilmemnesinden.

Tarih her dönem tekrarlıyor, benim aklımın erdiğiyle, en yakın geçmişi kıyaslıyorum. 80 darbe öncesi, sağ sol çatışması, sokakta yürümek güvenli değil, her an birileri taranıyor. Her gün birileri öldürülüyor. Darbe sonrası millet solcu avında, gören ispiyonluyor, memuriyetlere son veriliyor, mimlemeler, fişlemeler...
Şimdi? sokakta yürümek güvenli değil, bombalamalar oluyor... Tekrarlamayayım, biliyoruz hepimiz. Darbe girişimi sonrası millet fetö avında, devamı aynı.
Aslında herşey aynı, başlıklar ve kişiler farklı. Bu memleket bunları geçirmiş, bugünleri de geçirecek. yarın başka şeyler olacak.

Her dönem anneler çocuklarından endişeliydi, yarın da endişelenecek. Zannedeceğiz ki, geçmiş daha kolaydı, daha güzeldi. Eskiden elektrikle işkenceyle ölecek korkusu vardı annelerin, şimdi varil varil bombasso yağacak üstüne korkusu var.

Dünya hiçbir zaman cennet olmadı, olmayacak da. Ben üzül üzül kafayı kırma noktasında bu aşamaya geldim, bana biçilen görevi hakkıyla yapmaya çalışıp, zamanım gelince defolup gitmeyi bekliyorum bu dünyadan. Çocuklarım da, benim gibi, annem gibi, anneannem ve diğer atalar gibi Allah'a emanet.

Böyle gelmiş, böyle gider. Çoğu şeylerin olmasına engel olamıyor insan ama elinden geleni de yapması gerek. Allah bize o sağduyuyu ve sabrı verir inşallah.


Küçük prensin çamlarından biri... Azıcık büyümüş, mutlu oldum.


Bir tanesini köstebek kesmiş, musibet hayvan. Ne istedin cancağazımın fidanından.

14 yorum:

  1. Tamamıyla aynı düşünceler içindeyim.

    Şu sıralar sadece olimpiyatları izliyorum televizyonda, haber izleyerek bilgi kirliliği ve bir sürü saçma sapan şeyle ruhumu huzursuz etmemeye karar verdim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ben uzun zamandır jimnastik yarışlarını izlememişim.
      Ne kadar geliştirmişler hareketleri, bir vücut o hale nasıl getirilir ya. :D

      Sil
  2. Bu yazı bana da iyi geldi. Bir türlü öylesine de olsa boşveremedim. Ve dediğin gibi şahsi hayatımda berbat ve ben de kendimi ev işlerine verdim. Derin ama olduğu kadar.

    Çam için o kadar çok su gerekiyormuymuş yahu. Hiç bilmiyordum. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. BT, dişliyi sıyıracağım boşvermezsem. Henüz başaramadım ama çalışıyorum.
      Çok minnak ya, gölün içinde gibi görünmüş. Yoksa diğer ağaçlar kadar sulanıyor :D Hava öyle sıcak ki, yarım saate toprak kuruyuveriyor.

      Sil
  3. Boşvermek de işe yaramıyor ki..."dildennagmeler.blogspot.com"

    YanıtlaSil
  4. cnım de kubadcım . ah arkadaşım ne kötü bir yaz geçirdik. insanlık tarihi hep savaş kan . en acısı da kardeşin kardeşi vurup yok etmesi.
    evlatlrımızı inşallah güzel bir gelecek bekler diye dua ediyoruz.
    çok sevgiler. ha bu arada çam ağacınızı güle güle büyütün <3

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Demir anne, canımsın. <3
      dualarımız ortak ama bu aralar kan durmuyor, çok fenayım :(
      amin, amin, amin güzel dileklerin için.

      Sil
  5. Çok haklısın. :/ Ben de çareyi haber izlememekte, facebook falan takip etmemekte buldum malesef. Çünkü izleyerek olayların çözümüne katkıda bulunamıyoruz ne yazık ki. Dediğin gibi en fazla aile fertlerine de negatif enerjimizi bulaştırıp, daha da beter etme ihtimali de cabası. Şu postunda bile en sonda paylaştığın minik yaşamı görüp, umutlanmayı seçiyorum. Teşekkür ederim, yüzümü güldürdün. Sevgiler. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim mimikli :)
      Yüzün hep gülsün inşallah

      Sil
  6. De kubad nasılsın? Ben bir taraftan taşınıp bir taraftan buralara uğruyorum. Hepten merak ettim yahu. Ne durumdasın? Ne haldesin?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. BT, eksik olma, iyiyim, beceriksizlikten iki dakika ayıramadım
      :(
      Taşınma gibi bir yorgunluğum olmamasına rağmen hem de, hemen geliyorum sayfana, bakalım nereye gitmişsin, keyfin yerinde mi?

      Sil
  7. Yanıtlar
    1. Hakettiği ilgiyi veremedim günlüğüme handancım, okul telaşı da bahanem.
      Ama sordun ya, nasıl mutlu oldum anlatamam.

      Sil