teyzeyi anneden daha çok sevmek

Ne kadar çok şey yaşadım buraya yazmamanın eksiklik olacağı... Her olaydan sonra akşam bir vakit ayırıp bunu yazmalıyım desem de çoğu günler olduğu gibi erteledim, önüne daha acil işler geçti. Geçerli mazeretlerim olduğunu söyledim kendi kendime ama asıl neden tembelliğimdi.

Saçma bir tatil geçirdim, yolculuk bir felaketti. Biraz daha fazla yapabileceğim tatili, işler aksar ve hamile kedim bizsiz sıkıntı yaşar diyerek kestim ve çocuklarımı bayıldıkları denizden alıp Ankara'nın bozkırına, dört duvar arasına getirdim. İş acil değilmiş, kedi de pekala yaşıyormuş bizimkilerin yardımıyla.

Gelelim neden birden coşup yazabildiğime...

Büyük prens 2 aylıktı, bizimkilere emanet edip de işe başladığımda. Ablam o kadar sevdi ki yeğenini, ona bırakıp giderken bir gün bile ağlamadı. Aksine akşam almaya gittiğimde çeke çeke çıkarabildim baba ocağımdan.
3 yaşındaydı ağlaya ağlaya kreşe başlattığımda, yarım gün göndermek akıllıca gelmişti, sabah krizlerle kreşe bıraktım, ablam kreşten öğlen törenlerle aldı, akşam teyzesinden koparıp almak yine zordu.
4 yaşında tam gün kreşe başladı, zaman zaman krizler yaşasak da kreş dönemini idare ettik. Cumartesi günleri teyze günüydü, o gün iple çekilirdi.

Teyzesi sınırsız hoşgörü, abur cubur yasağı olmayan, her dileğinin gerçekleştiği, bağırılmayan kızılmayan bir limandı oğlum için. Bense yaramazlıklarına bağıran, ceza veren, olabildiğince sağlıklı ama onun sevmediği yiyecekleri yediren, kuralları olan annesi.

Hanginizi daha çok seviyor deseler ben de "teyzesini seviyordur" derdim ama kendinden duyunca ne kadar yaralandığımı tarif edemem. Bir de açıklama yapıyor masumum. "%90 teyzemi, %10 seni seviyor değilim, teyzemi 53, seni 47 gibi. Teyzemi 52, seni 48 gibi. Oranlar çok yakın yani."
Bir şeyler geveledim cevap olarak şimdi hatırlamadığım, ama nasıl da canımı yaktı. Ağlayasım geldi.

Gittim yanından başka şeylerle meşgul oldum.