Vadide çeşit çeşit anneler

Bugün Ankara'da hava serindi ama pırıl pırıl bir güneş vardı. Bebeği kanguruya atıp, Dikmen Vadisi'ne yürüyüşe gittim. Vadi her mevsim güzel ama sonbaharda bir başka güzel. Sağ sol renk cümbüşü, yaz aylarındaki kadar kalabalık da değil.
Bebeğime kışlık tulumunu giydirmişim, başında şapka var, boynunda da tülbent. Ama rüzgar var, açık yerlerini tülbentle kapamaya çalışırken arkamdan "aiaiai aovaovao" diye şarkımsı bir ses geliyor, "bu da ne ki?" diye bakıyorum. 2-3 yaşlarında bir kız çocuk, 2(iki) tekerlekli bisiklete biniyor, İspanyolca sandığım bir dilde durmadan konuşuyor.Yanında anası olduğunu düşündüğüm hatun da bir yandan şarkı söylüyor, bir yandan da paten kayıyor. Ay şunlara bir "merhaba" desem diyorum, diyene kadar beni geçip gidiyorlar.
Allah'ım, şaşırıyorum, hoşuma gidiyor, imreniyorum.
Aynı tabloyu kendime uyarlıyorum sonra. Bisiklette benim çocuğum, elbette yardımcı tekerler takılı, ben seleye yapışmışım. Ayaklarımda yeri en çok kavrayan ayakkabım neyse o, malum çocuk bu, havuza doğru, yokuştan aşağı neyim hızlanır. Peşinden koşabilmek lazım. Sırtımdaki çantada en az bir takım yedek çamaşır, düşme çarpma merhemleri. Ağzımda da aiai aovaov yerine Ayetel Kürsü.
Çizdiğim tablo hoşuma gidiyor, gülümsüyorum. Aşırı korumacı olduğumu fısıldıyor bir ses. Hemen kovalıyorum onu.
Derken düz yol bitiyor, yokuş aşağı ineceğim. Hızımı azaltıyorum, malum zemin kuru yapraklarla dolu, ayağım kayar, düşerim, müşerim.
Hafazanallah.
Eve gelince işkembe çorbası pişirmeye kalkıyorum. Kucağımdan inmeyen miniğim, her fırsatta tencerenin içine atlamaya çalışıyor. "Güzel olmuş" diyen oğlum bana dünyaları bağışlıyor. Çorbanın adı "Boy Uzatıcı Çorba". Tarifi http://www.nefisyemektarifleri.com/terbiyeli-iskembe-corbasi/